(由 Google 翻译)我也想为国家工作,就像我的兄弟维马拉·诺蒂亚尔·考萨尼 (Vimala Nautiyal Kausani) 静修所所说的那样。 1947 年 17 岁——当时,女孩子在这个年龄就结婚了。但维马拉带着如此嫉妒的心情来到“拉克希米道场”,认为我将为国家效力。这个修道院是由“Sarla Behan”(即凯瑟琳·玛丽·海勒曼)创立的,她离开英国前往印度支持甘地。按照“新训”,那里开展了自力更生、纺纱、乡村救助、无瘾工作等工作。他这样做了六年,并在 1953-54 年与 Sarlaben 一起致力于维诺巴·巴韦 (Vinoba Bhave) 的“Bhudan”运动。当其他 20 多岁和 25 多岁的人陷入“做饭、种植……”的循环时,维马拉正在努力向村庄灌输信心和士气。她还开始在修道院教学。他深信这项工作的重要性,因此向未来的丈夫提出了一个条件——离开政治——留在村里。我们俩都会赚到足够的钱来为 Sarvodaya 工作。
丈夫的名字叫Sundarlal Bahuguna……当时是Tehri地区国大党的一位年轻领导人。他真的退出政坛了。直到1954年,他才第一次来到Silyara村,平整了那里的土地并建造了一间小屋,然后是Vimala Nautiyal、Vimala Bahuguna。结婚费用48卢比——这也是由新郎和新郎分担一半。即使在下一个世界,维马拉也从未穿过纱丽和珠宝 - 但这对夫妇发起了“Chipko”运动,以阻止喜马拉雅山特赫里地区的“着装”!该运动始于 1973 年,但自 1955 年起,维马拉·巴古纳 (Vimala Bahuguna) 开始与乡村妇女一起工作。在这里组织女性的声音,让 Panchkroshi 摆脱毒瘾! 1995 年晚些时候,“Jamnalal Bajaj 奖”注意到了这部作品。关于 Tehri Garhwal - 他与女性交谈时没有语言障碍。维摩罗从小就看到了在 1942 年运动中放弃学业并入狱的兄弟的威胁。他的父亲纳拉扬·诺蒂亚尔(Narayan Nautiyal)在林业部门担任中层工作,在英国时代,当他被告知要成为一名林业官员时,他失去了晋升,因为他坚定地坚持“我相信孩子们的生命是他们自己的”——而这种立场纯粹是为了方便,即使孩子们在家里与“哈里贾人”吵架,父亲也保持沉默。
这就是为什么维马拉(Vimala)和桑德拉尔·巴胡古纳(Sunderlal Bahuguna)在“奇普科·安多兰”(Chipko Andolan)或“纳吉万修道院”(Navjivan Ashram)下设立了“山地环境保护委员会”的工作!人们讲述了甘地如何将卡斯图巴家族转变为“甘地主义”的故事,但没有找到任何关于孙达拉尔和维马拉的故事。这是一种共生关系。 2021 年,Sundarlal 因 Covid-19 去世而结束,当时 Vimaladidis 对政府为 Chardham Yatra 的“愉快体验”修建道路感到无能为力。此后他放弃了希望,第二天他也放弃了自己的生命。
(原文)
मलाही भावांप्रमाणेच देशकार्य करायचे आहे’ अशा हट्टापायी विमला नौटियाल कौसानीच्या आश्रमात गेल्या. वय १७ आणि सन १९४७- त्या वेळी, या वयात मुलींची लग्ने होत. पण मी देशासाठीच काम करणार अशा ईर्षेने विमला ‘लक्ष्मी आश्रमा’त आल्या. हा आश्रम ‘सरला बहन’ यांनी- म्हणजे गांधीजींना साथ देण्यासाठी ब्रिटन सोडून भारतात आलेल्या कॅथरीन मेरी हायलेमान यांनी - स्थापला होता. ‘नयी तालीम’नुसार तिथे स्वावलंबन, सूतकताई, ग्रामोद्धार, व्यसनमुक्ती हे कार्य चाले. ते त्यांनी सहा वर्षे केले आणि १९५३ ते ५४ हे अख्खे वर्ष विनोबा भावे यांच्या ‘भूदान’ चळवळीसाठी सरलाबेनसह समर्पित केले. २० ते २५ वयाच्या इतरजणी पोराबाळांमध्ये आणि ‘रांधा, वाढा...’ च्या चक्रात अडकत असताना विमला मात्र खेड्यांना आत्मविश्वास आणि नैतिक बळ देण्याचे काम करत होत्या. आश्रमात शिकवूही लागल्या होत्या. या कामाचे महत्त्व त्यांना इतके पटले होते की होणाऱ्या नवऱ्याला त्यांनी अटच घातली- राजकारण सोडा- इथेच गावात राहा. पोटापुरते कमावून आपण दोघेही सर्वोदयाचे काम करू.
नवऱ्याचे नाव सुंदरलाल बहुगुणा... त्या वेळच्या काँग्रेसचे टिहरी भागातील तरुण नेते. त्यांनी खरोखरच राजकारण सोडले. १९५४ मध्येच ते आधी सिलयारा गावात आले, तिथे जमीन थोडीबहुत समतल करून झोपडी उभारली आणि मग विमला नौटियाल, विमला बहुगुणा झाल्या. लग्नखर्च ४८ रुपये- तोही वधुपक्ष आणि वरपक्षाने निम्मा निम्मा वाटून घेतला. पुढल्या संसारातही कधी साड्या-दागिने यांचा सोस विमला यांनी केला नाही- पण या जोडप्याने, हिमालयाच्या टिहरी भागाचे ‘वस्त्रहरण’ थांबवणारी ‘चिपको’चळवळ उभारली! ते आंदोलन १९७३ मधले, पण १९५५ पासून गावातल्या महिलांसह विमला बहुगुणांनी काम सुरू केले. इथल्या महिलांचा आवाज संघटित करून पंचक्रोशी व्यसनमुक्त केली! पुढे १९९५ मध्ये ‘जमनालाल बजाज पुरस्कारा’ने या कामाची दखल घेतली. टिहरी गढवालच्या- महिलांशी बोलताना त्यांना भाषेचाही अडसर नव्हता. १९४२च्या चळवळीत शिक्षण सोडून तुरुंगवास भोगलेल्या भावांची धमक घडत्या वयातच विमला यांनी पाहिली होती. वडील नारायण नौटियाल हे वनखात्यात मध्यम दर्जाचे काम करीत, त्यांना वनअधिकारी होण्यासाठी ‘मुलांना जरा समजावा’ अशा कानपिचक्या ब्रिटिशकाळात दिल्या गेल्या तेव्हा ‘मुलांचे आयुष्य त्यांचे स्वत:चे आहे असे मी मानतो’ ही ठाम भूमिका घेतल्याने बढती हुकली- आणि ही भूमिका निव्वळ सोयीपुरती नसल्याने, घरातच मुलांकडून ‘हरिजनां’शी ऊठबस सुरू झाली तरीही वडील गप्प राहिले, हे सारे संस्कार विमला यांच्यावर होते.
त्यामुळेच ‘चिपको आंदोलन’ किंवा ‘नवजीवन आश्रमा’तून चालणारे ‘पर्वतीय पर्यावरण संरक्षण समिती’चे काम उभारले ते विमला आणि सुंदरलाल बहुगुणा या दोघांनी! गांधीजींनी कस्तुरबांना ‘गांधीवादा’कडे कसे वळवले, याच्या कथा सांगितल्या जातात- तशी एकही कथा सुंदरलाल आणि विमला यांच्याबद्दल सापडणार नाही. हे सहजीवनच होते. सुंदरलाल यांच्या कोविड-मृत्यूने २०२१ साली ते संपले, तोवर चारधाम यात्रेच्या ‘सुखद अनुभवा’साठी रस्ते बांधणाऱ्या सरकारपुढे आपण हतबल आहोत याची हताशाही विमलादीदींच्या सोबतीत आली होती. यानंतर त्यांनी उमेद सोडली, आणि परवा प्राणही सोडला.