(由 Google 翻译)在圣尼古拉斯街和奥德赞斯卡街的交叉口,矗立着两栋相连的公寓楼,宛如手牵手的兄妹。这就是汉塞尔和格莱特,二战后抵达弗罗茨瓦夫的人们将这两栋房子命名为“汉塞尔和格莱特”。对定居者来说,这两栋房子让他们想起了格林兄弟童话中的人物——年轻的汉塞尔和年长的格莱特。这些建筑是祭坛师(负责照看祭坛并在圣伊丽莎白教区教堂工作的教堂仆人)房屋的遗迹。
连接这两栋建筑的拱廊是通往教堂墓地大门的遗迹,该大门一直开放到1773年,当时正式禁止在市区内埋葬死者。如今,只有圆形装饰上的铭文“Mors Ianua Vitae”(死亡是生命之门)还保留着。这扇大门曾经被另一扇门关闭,但如今已无存踪迹。亚斯和玛尔戈西亚的故事 这两座房屋的具体建造时间已不可考。据信它们建于15世纪。较小的亚斯位于西米科瓦亚街1号,实际上是两栋相连的房屋。两栋建筑均为三层,但曾经位于2号的房屋保留了一扇窗户,略高一些。这些建筑在16世纪后期达到了目前的高度和山墙屋顶。最初,这些房屋是墓地南墙的一部分,因此亚斯的建筑非常经济实惠。玛尔戈西亚与其兄弟一样,由两座以前的祭坛建筑组成,这一点从其地址——奥德赞斯卡街39/40号——就可以看出来。
这座房屋在1562年的城市地图上出现在当时墓地的东边。两年后的1564年,它进行了彻底的翻修:加盖了二楼,并加盖了人字形屋顶,东侧有三个山墙。当时,所有窗户都换上了石框,一楼安装了昂贵的窗花,上面装饰着由两把交叉的钥匙和一把锤子组成的徽章,以及日期D 1564 H。此外,在翻修过程中,将奥尔宾本笃会修道院(该修道院于1529年解散)的罗马式柱子的花岗岩碎片嵌入面向集市广场的角落。这块碎片目前收藏于弗罗茨瓦夫建筑博物馆。该建筑目前的外观归功于1740年的另一次翻修,此次翻修增加了三楼并增添了巴洛克风格。建筑师们还对立面进行了修缮,用灰泥装饰窗户。此前,在1728年,建筑师克里斯托夫·哈克纳重建了两座建筑之间的大门。当时,它呈现出巴洛克风格,立面上有带石框的小矩形窗户。这些重新发现的公寓楼在第二次世界大战期间几乎没有受到损坏,因此在 1959 年至 1960 年期间进行了另一次翻修,由建筑师埃米尔·卡利斯基设计。在室内发现了许多保存下来的文艺复兴时期的细节,例如饰有花卉的木质天花板。翻修之后,Małgosia 被转移到弗罗茨瓦夫爱好者协会,至今仍是该协会的总部,同时在地下室开设了一家氛围浓厚的咖啡馆。这些建筑在 1972 年至 1975 年间进行了另一次翻修,也是在卡利斯基的监督下进行的。1995 年,Jaś 归入弗罗茨瓦夫平面艺术家、美术学院教授 Eugeniusz Get-Stankiewicz 的照管,他在那里建立了一个铜版画工作室,并为学生举办讲习班。正是由于这位先生,这座建筑才被称为“铜版画匠之家”。这位艺术家在建筑的墙壁上雕刻了两幅浅浮雕,分别是“自己动手”和“头戴桂冠”。此外,2005年,盖特-斯坦凯维奇还在一扇盲窗上贴上了真金箔。值得一提的是,通往矮人之地的入口就在亚斯旁边。
(原文)
U zbiegu ulic św. Mikołaja i Odrzańskiej stoją, niby rodzeństwo trzymające się za ręce, dwie połączone ze sobą kamieniczki. Są to Jaś i Małgosia, dwa domki ochrzczone w ten sposób po II wojnie światowej przez ludność przybywającą do Wrocławia. Osadnikom kamieniczki przypominały postacie z baśni braci Grimm – młodszego Jasia i starszą Małgosię. Budynki te są pozostałością po domach altarystów, czyli służby kościelnej, opiekującej się ołtarzami, działającej przy kościele farnym pod wezwaniem św. Elżbiety.
Arkada łącząca budynki jest pozostałością po bramie prowadzącej na przykościelny cmentarz, działający do 1773 roku, kiedy to oficjalnie zakazano grzebania zmarłych w obrębie miasta. Dziś świadczy o tym tylko napis znajdujący się na kartuszu Mors Ianua Vitae, czyli Śmierć bramą życia. Dawniej brama ta była zamykana wrotami, po których dziś żaden ślad nie przetrwał. Historia Jasia i Małgosi Nie wiadomo dokładnie kiedy powstały obie kamieniczki. Przypuszcza się, że wbudowano je w tym miejscu w XV wieku. Mniejszy Jaś, stojący przy św. Mikołaja 1, to właściwie dwa połączone ze sobą domy. Oba budynki były trzykondygnacyjne, choć pozostały jednookienny fragment kamieniczki stojącej niegdyś pod numerem 2, był nieco wyższy. Obecną wysokość i dwuspadowy dach budynki zyskały pod koniec XVI wieku. Pierwotnie kamieniczki stanowiły część południowego muru cmentarnego, stąd Jaś jest bardzo oszczędny w budowie. Ma gładką Małgosia, podobnie jak jej brat, składa się z dwóch dawnych budynków altarystów, czego wyrazem jest jej adres – ulica Odrzańska 39/40.
Kamieniczka pojawia się na planach miasta w 1562 roku, jako wschodnie obrzeże ówczesnego cmentarza. Dwa lata później, w 1564 zostaje gruntownie przebudowana: dobudowuje się jej drugie piętro oraz dwuspadowy dach z trzema szczytami od wschodu. Ponadto w tamtym czasie powstają kamienne obramienia wszystkich okien, a na parterze zostaje wstawiona kosztowna krata okienna ozdobiona godłem składającym się z dwóch skrzyżowanych kluczy i młotka oraz datą z inicjałami D 1564 H. Dodatkowo w czasie remontu w narożnik od strony Rynku wbudowany zostaje granitowy fragment romańskiej kolumny z zlikwidowanego w 1529 opactwa benedyktyńskiego na Ołbinie. Obecnie fragment ten przechowywany jest w Muzeum Architektury we Wrocławiu. Swój obecny wygląd kamienica zawdzięcza kolejnej przebudowie, z 1740 roku. Zyskała ona wtedy trzecie piętro oraz charakter barokowy. Architekci zajęli się również elewacją i ozdobili okna sztukaterią. Wcześniej, gdyż w 1728 roku przebudowana została brama pomiędzy kamieniczkami przez architekta Christoph Hackner. Wówczas to, zyskała ona formę barokową.elewację z niewielkimi, prostokątnymi oknami w kamiennych obramieniach. Odkryte na nowo Podczas II wojny światowej kamieniczki niewiele ucierpiały, stąd kolejny remont przeprowadzono dopiero w latach 1959-1960 według projektu architekta Emila Kaliskiego. We wnętrzach odkryto wtedy wiele zachowanych detali z okresu renesansu, jak choćby drewniane stropy ozdobione roślinnymi ornamentami. Małgosię po remoncie przekazano Towarzystwu Miłośników Wrocławia, którego siedzibą jest do dziś, zaś w piwnicy urządzono nastrojową kawiarenkę. Kolejnego remontu budynki doczekały się w latach 1972-1975, również pod okiem Kaliskiego. W 1995 Jaś trafił pod opiekę wrocławskiego artysty grafika i profesora Akademii Sztuk Pięknych Eugeniusza Geta-Stankiewicza, który urządził w nim warsztat miedziorytu i prowadzi warsztaty ze studentami. To właśnie dzięki temu panu kamieniczka nazywana jest też Domkiem Miedziorytnika. Artysta na murach budynku umieścił dwie płaskorzeźby Zrób to sam i Łeb w wieńcu laurowym. Dodatkowo w 2005 roku Get-Stankiewicz na jeden ze ślepych otworów okiennych nałożył płatki prawdziwego złota. Warto wspomnieć, że tuż przy Jasiu mieści się wejście do krainy krasnoludków.